ڊسمبر مھيني جون پويون تاريخون هيون، سيءُ بہ چوي اڄ نہ پوان تہ ڪڏهن پوان! صبح کان ئي جهڙالو هو ۽ ٿڌيءَ هوا جا سوساٽ پئي پيا. ٻپھري لڙي تہ سيءُ ويتر وڌي ويو. شام جو علي اڪبر اچي گهر تي سڏ ڪيو. ٻاهر نڪتس تہ چيائين، تيار ٿي اچ تہ هوٽل تي هلي چانھ پيئنداسين ۽ ڳالھين جا چار چونڪ بہ ڪنداسين. آءٌ تيار ٿي آيس ۽ اسان ٻنھي ھوٽل ڏانھن رخ رکيو. ٻاهر رستي تي، ماڻھو ڇڊا پاڊا هئا، باقي ٽانگا البت هليا پئي. اڃا اڌ رستي تي پھتاسين تہ ڀرسان هڪ ماڻھو، ديوانن وانگر رڙيون ڪندو، اڳتي…
ارون ڌتي راءِ جي مضمونن جو ڪتاب سنڌي ٻوليءَ ۾ نوجوان ترجمي…
ھندي سينيما جي شروعاتي دور ۾ ٺھيل گونگين (خاموش) فلمن کان وٺي…
منھنجي والدہ اڪثر ورجائيندي رھندي ھئي، جڏھن آئون ڄائو ھئس تہ منھنجي…
منھنجي پيدائش لکنئو جي ھڪ ڳوٺ باره بنڪي ۾ ٿي، تاريخ ۽…
ڪرڙ جي وڻ کي انگريزي ۾ Caper tree ۽ ڏيلھن کي Caper…
ڪجهہ تحريرون تاريخ جون امانتون ھونديون آھن، ھيءَ بہ ھڪ اھڙي ئي…
زينت امان سان پنھنجي ڌيءَ جو تعارف ڪرائيندَي، منيزہ بصير حسن جي…
شاگرد ڪنهن خاص عمر ۾ پهچي پنهنجي خوابن جي هڪ دنيا ٺاهيندا…
ھو وڏو ماڻھو نہ ھو ۽ نہ ئي ھن جي وڏن ماڻھن…
ان کان اڳ جو اسان ايندڙ مونسون بابت ڳالھايون، اچو تہ پھرين…
جڏھن کوٽائي کان پوءِ پھريون دفعو موھن جي دڙي جا آثار دنيا…
آئون ھڪ مذھبي گھراڻي ۾ پيدا ٿيس۔ حضرت خواجہ باقي بِالله دھلي…