ڊسمبر مھيني جون پويون تاريخون هيون، سيءُ بہ چوي اڄ نہ پوان تہ ڪڏهن پوان! صبح کان ئي جهڙالو هو ۽ ٿڌيءَ هوا جا سوساٽ پئي پيا. ٻپھري لڙي تہ سيءُ ويتر وڌي ويو. شام جو علي اڪبر اچي گهر تي سڏ ڪيو. ٻاهر نڪتس تہ چيائين، تيار ٿي اچ تہ هوٽل تي هلي چانھ پيئنداسين ۽ ڳالھين جا چار چونڪ بہ ڪنداسين. آءٌ تيار ٿي آيس ۽ اسان ٻنھي ھوٽل ڏانھن رخ رکيو. ٻاهر رستي تي، ماڻھو ڇڊا پاڊا هئا، باقي ٽانگا البت هليا پئي. اڃا اڌ رستي تي پھتاسين تہ ڀرسان هڪ ماڻھو، ديوانن وانگر رڙيون ڪندو، اڳتي…
ڪرڙ جي وڻ کي انگريزي ۾ Caper tree ۽ ڏيلھن کي Caper…
ڪجهہ تحريرون تاريخ جون امانتون ھونديون آھن، ھيءَ بہ ھڪ اھڙي ئي…
زينت امان سان پنھنجي ڌيءَ جو تعارف ڪرائيندَي، منيزہ بصير حسن جي…
شاگرد ڪنهن خاص عمر ۾ پهچي پنهنجي خوابن جي هڪ دنيا ٺاهيندا…
ھو وڏو ماڻھو نہ ھو ۽ نہ ئي ھن جي وڏن ماڻھن…
ان کان اڳ جو اسان ايندڙ مونسون بابت ڳالھايون، اچو تہ پھرين…
جڏھن کوٽائي کان پوءِ پھريون دفعو موھن جي دڙي جا آثار دنيا…
آئون ھڪ مذھبي گھراڻي ۾ پيدا ٿيس۔ حضرت خواجہ باقي بِالله دھلي…
ٻن نشستن ۾ هي ناول بہ پڙهي ڇڏيو. ٺيڪ ڪالھ ٻپهريءَ جو…
اوھان مان گهڻن کي ضرور ياد ھوندو، جڏھن رمضان جو چنڊ بيھڻ…
گذريل سال آگسٽ ۾، ڪيترن ئي ماڻهن کي غير متوقع طور تي…
بنگالي شاعر رابندر ناٿ ٽئگور لکيو آهي، ”سج لھڻ مھل چيو ھو…