ماضيءَ جي گم ٿيل رستن کي ڳولڻ جي ڪندَي ھن کي شام ٿِي ويئِي. سندس پيءُ گذرئي ڪي گهڻا ڏينھن ڪونہ ٿيا ھئا. پھريائين تہ سندس گهر ماين جا ميڙ ۽ اوطاق تي ماڻھن جي اچ وڃ ھئي. آھستي آھستي ھرڪو ٽڙِي پکڙِي ويو. اِيئن لڳو، ڄڻ ڪو ميلو ھو ۽ ھر ڪو ويکڻ آيو ھو ۽ ھاڻ تہ ميلَي جي مَوٽ وارا ڏينھن بہ ماضيءَ جي دز بڻبا پئي ويا. ھو نہ نوڪريءَ تي وڃي پئي سگهيو، نہ وري ھن جي دل پَي لڳِي. ھو اٻاڻڪو اوطاق تي ويٺو ھوندو ھو ڪڏھن ڪڏھن اباڻي ٻنيءَ جو ڪو ھاري يا…
ڪجهہ تحريرون تاريخ جون امانتون ھونديون آھن، ھيءَ بہ ھڪ اھڙي ئي…
زينت امان سان پنھنجي ڌيءَ جو تعارف ڪرائيندَي، منيزہ بصير حسن جي…
شاگرد ڪنهن خاص عمر ۾ پهچي پنهنجي خوابن جي هڪ دنيا ٺاهيندا…
ھو وڏو ماڻھو نہ ھو ۽ نہ ئي ھن جي وڏن ماڻھن…
ان کان اڳ جو اسان ايندڙ مونسون بابت ڳالھايون، اچو تہ پھرين…
جڏھن کوٽائي کان پوءِ پھريون دفعو موھن جي دڙي جا آثار دنيا…
آئون ھڪ مذھبي گھراڻي ۾ پيدا ٿيس۔ حضرت خواجہ باقي بِالله دھلي…
ٻن نشستن ۾ هي ناول بہ پڙهي ڇڏيو. ٺيڪ ڪالھ ٻپهريءَ جو…
اوھان مان گهڻن کي ضرور ياد ھوندو، جڏھن رمضان جو چنڊ بيھڻ…
گذريل سال آگسٽ ۾، ڪيترن ئي ماڻهن کي غير متوقع طور تي…
بنگالي شاعر رابندر ناٿ ٽئگور لکيو آهي، ”سج لھڻ مھل چيو ھو…
پيپلز پارٽيءَ کي لاڳيتو چوٿون ڀيرو سنڌ ۾ حڪومت ملي آهي ۽…